Erbaa’da sanayileşme henüz çok yenidir.1942’deki yıkıcı depremden sonra kurulan yeni Erbaa’da 1946’da sadece bir un fabrikası ile Kızılay’ın bir hızar atölyesi bulunmakta idi.Çünkü halk, o yıllarda bir yandan II. Dünya Savaşı’nın getirdiği sıkıntıları atlatmaya çalışırken, bir yandan da arka arkaya bir kaç kez gelmiş olan deprem felaketlerini göğüslemek zorunda kalmıştır.
  
  1950’den sonra Erbaa’da hızlı bir gelişim ve değişim süreci yaşandı. 1968’lere doğru “Toprak sanayi” nin yıldızları parlamaya başladı.1973 yılında Tokat kalkınmada öncelikli iller arasına alınınca, bu durum bölgece bir kaç yatırımcının ilgisini çekmiş, sonuçta küçük çaplı bir takım yatırımlar yapılmıştır.Bu yatırımlar yerel ve bölgesel pazara yönelik taşa, toprağa dayalı sanayi dallarında yoğunlaşmıştır.1980’den sonra Samsun, Erzurum kara yolunun sağ ve soluna dizi dizi Kiremit ve Tuğla Fabrikaları sıralanmaya başlamıştır.Torak sanayinin yanı sıra orman ürünlerine dayalı ahşap parke ve kereste fabrikaları  da bu hızlı gelişmede yerini almıştır.Sanayileşme olgusunun bu denli hızlı gelişmesinde şüphesiz devletin kalkınmada öncelikli bölgelere sağladığı teşvik kredilerin payı büyüktür.Erbaa’da toprak ve orman sanayinden başka çeşitli sanayi kolları da gelişme halindedir.
   
  Mevcut sanayi işletmeleri, gerek sahip oldukları makine parkları, gerekse üretim kapasiteleri her geçen gün artırma çabası içerisindedir.Ancak; bu sevindirici gelişmelerin yanında sanayileşmenin getirdiği birçok olumsuzluklarda yaşanmaktadır.Bunlardan ilki sanayileşme olgusunun beraberinde getirdiği kentleşmedir.Şu anda köylerden, ilçe merkezine yoğun bir göç akını vardır. Bir de sanayi hammaddesini karşılayacak büyük kaynaklara ihtiyaç duyulmaktadır. Bu kaynakların sağlanması uğruna doğal çevrenin acımasızca kullanılması ve bozulması söz konusudur.Torak sanayi gelişmiştir ama , ovadaki tarım arazisi de köstebek yuvasına dönüşmüştür.orman sanayiyi geliştirmiştir fakat, orman kaçakçılığı da o seviyede artmıştır.Bütün bu olumsuzluklara rağmen sanayi sektöründeki büyüme ister istemez Erbaa’yı sanayi kenti durumuna getirmiştir.Sanayide ağırlık özel sektöre aittir.Kamu sektörü olarak sadece TEKEL’E ait Yaprak Tütün İşletme Atölyeleri ile Kaymakamlığa bağlı “ERBİM” in küçük çaptaki konfeksiyon atölyesi bulunmaktadır.Tekdüze sayılabilecek bir sanayinin aynı bölgede bu denli hızlı gelişmesi ,yatırımcıları da zora sokmuştur. Bir kere aynı sektörde faaliyet gösteren, çevredeki sanayi kuruluşlarının çoğalması ve kapasitelerinin artması yatırımcıları , önceki yıllara göre çok daha itinalı çalışmaya sevk etmektedir. Problemlerin çözümü ; üretimde teknoloji transferini, ürün çeşitlendirilmesini, daha geniş ve etkin pazarlama organizasyonu yapılmasını ve maliyet unsurlarına daha dikkatli bir yaklaşımı gerektirmektedir. Sanayinin varlığını ve istikrarını sürdürebilmesi için yatırımcılara bu noktada büyük işler düşmektedir

  1-Toprak Sanayi: Erbaa’da taşa toprağa dayalı sanayi 1950’den sonra filizlenmeye başlamış, ilk önceleri üretimi kısıtlı ve el işçiliğine dayanan yerli harman tuğlası ve kiremitleri ile işe başlanmıştır.Bazı tarlalardan çıkan,arkeolojik değere sahip kiremit ve tuğla buluntularına bakılacak olursa; bölgede Romalılardan beri az çok bu dalda bir faaliyet olduğu tuğlacılığın tarihi bir veraset olarak günümüze geldiği anlaşılmaktadır.
  
  1960’lı yıllar, bölgede tuğlacılıkta ileri teknolojinin kullanılmaya başladığı yıllardır.yerli kiremit ve tuğla üretimi, bu tarihten sonradır ki yerini Hoffman tipi fırınlarda fabrikasyon blok tuğla üretimine bırakmıştır.İlçede halen Hoffman fırın tekniğinin bir ileri aşaması olan Tünel Fırın teknolojisinde iki adet fırın bulunmaktadır.
  Oluşan sermaye birikimi ve sağlanan devlet teşvikleriyle Erbaa’da toprak sanayi hızlı bir gelişim göstermiş, bir anda onlarca kiremit-tuğla fabrikası yapılmıştır.Şu anda ilçede sektörsel faaliyet gösteren 30 dolayında tuğla fabrikası  bulunmaktadır.İstanbul’dan  Erzurum’a  ya da doğudan batıya yolculuk yapan bir insan , Erbaa topraklarına girdiği zaman yol boyunca dizi dizi kiremit-tuğla fabrikaları ile karşılaşmaktadır.Bu durum Erbaa’nın kalkınması ve işsiz Erbaalı insanlar için şüphesiz sevindirici olmuştur.Ancak bu gelişmeler bir çok olumsuzluğu da beraberinde getirmiş,madalyonun diğer tarafını ortaya çıkarmıştır.Çünkü kurulan tesisler, bir yandan tarım arazilerine kurulurken, bir yandan da  sayı ve kapasitelerin artmasıyla ham madde ihtiyaçlarını karşılamak için verimli toprakları da kullanmaya başlamışlardır.Yapılan tespitlere göre ; tuğla-kiremit fabrikalarının işgal ettikleri alan ile toprak alınan tarım arazisi miktarı  2000 dekar civarındadır.Ve bu alan DSİ : sulama sahası içerisindedir.Bu tesislerin yıllık toprak tüketimi 300 bin tonun çok üzerindedir.
  
  Bu olumsuz gelişmeler sonucunda 1981 yılında Toprak su genel Müdürlüğünün tüm valiliklere gönderdiği bir genelgeyle harekete geçen  Tokat Valiliği Erbaa’daki problemin çözümü için ciddi adımlar atılmasına vesile olmuştur.Nisan 1982’de  Erbaa ilçesindeki toprak sanayi için tarım dışı veya tarıma az elverişli arazilerden yeni rezerv sahaları bulunması çalışmaları başlatılmış, yapılan araştırmalar sonucu  Erbaa ilçesinin hemen güney kısmından itibaren yükselen tepecik ve makilik arazilerde kahverengi, orman ve kestane renkli büyük toprak grupları üzerindeki bazı yerlerin bu iş için kullanılacak nitelikte ve yeter miktarda toprak profillerine sahip olduğu anlaşılmıştır.
  
  Tespit edilen sahalardan alınan toprak örnekleri modern laboratuarlarda test edilerek bazı noktalarda,tarım arazisinden alınan topraktan daha iyi olduğu anlaşılmıştır.
  
  Tuğla-kiremit yapımına uygun ve zengin rezerv olduğu tespit edilen bu sahalar Erbaa ilçesinin güney bitişiğindeki Ardıçlık-Çatırdere mevkilerini içine alan 3954 dekar arazi, ilçe merkezinin güneydoğu bitişindeki Üçtepeler ve Horoztepe sırtı mevkileri (*) İverönü düzü ve Çaydere arkasındaki 8590 dekar arazi,ilçe merkezine 3 km. doğuda Çayderesi'nin doğusunda kalan 8262 dekar arazi, Evyaba  köyünün güneybatısında ve Yukarı Çandır köyünün  1 km. güneyindeki yeni kara yolunun yakınındaki 5706 dekar arazi, yeni karayolunun güneyinde ve Hacıpazarı  köyünün doğu  ve güneydoğu  320 dekar arazi,  Çalkara köyünün güneyde ve yeni karayolunun güneyindeki büyük yarmalar halinde görülen  4568 dekar arazilerdir.
  
  Tokat Valiliği 15/10/1982 tarihinden itibaren, yapılan araştırma  sonuçlarına istinaden  Erbaa ovasından toprak alımını kesin olarak yasaklamıştır. 1984’de bu yasak gevşetilmişse de  1985’ten itibaren tekrar yasaklanmış, yasak halen devam etmektedir.Toprak sanayinin gelişmesi ve fabrikaların toprak ihtiyacını karşılamak için bir de kooperatif  kurulmuştur.Erbaa Toprak sanayicileri  Temin Tevzi Kooperatifi adını taşıyan kuruluş 1988’den beri faaliyet göstermektedir.

  2-Orman Sanayi: Taşa ve toprağa dayalı sanayinin hızlı gelişimi diğer sektörleri de etkileyerek,başta ağaca dayalı sanayi kollarına canlılık kazandırmıştır. Başlangıçta basit hızar atölyeleri durumundaki işletmeler, kapasite artırmalarıyla birer ahşap parke ve kereste fabrikaları haline gelmişlerdir.İlçede halen 15 adet ahşap parke ve kereste fabrikası sektörsel faaliyet içerisindedir.Bir adette sunta fabrikası bulunmaktadır.Bu fabrikaların dışında çok sayıda şerit-hızar atölyeleri faaliyet halindedir.

  Orman sanayinin en baştaki olumsuzluğu, şüphesiz orman kaçakçılığıdır.İlçede orman teşkilatının en fazla rahatsız olduğu konu da budur.Bu duruma neden olan en önemli faktör ise devletin vermiş olduğu teşvik kredileri ile çok sayıda parke fabrikası ve bunlara parke taslağı temin eden şerit-hızar atölyeleri devre dışı bırakılarak, işletmelerin daha verimli olması ve modernizasyonu yoluna gidilmiştir.Son zamanlarda  bu sektör ağaç kullanımını aza indiren ve daha kaliteli izolasyon  parke üretimi çalışmaları yapılmaktadır.

  3-Küçük Sanayi: Büyük sanayi kuruluşlarının yanı sıra, Erbaa ekonomisinde önemli bir yer tutan küçük sanayi kuruluşlarını da unutmamak gerekir.Çünkü ekonomiye önemli ölçüde katlı sağlayan esnaf,sanatkarlar  ve küçük sanayinin yapmış olduğu teşebbüsler, bölgenin orta ve büyük sanayide entegre olmasının en büyük amilidir.Bu sebeple şu anda Erbaa’nın en büyük yatırımlarından birisi de  Küçük Sanayi Sitesinin yapımı olmuştur.
  
  Kurtuluş mahallesinin devamında Samsun-Erzurum karayolu üzerinde kurulan site, Erbaa ekonomisine ayrı bir canlılık kazandırmıştır.Çevre il ve ilçelerde kurulan sanayi sitelerine oranla en düzenli ,en güzel bir konuma sahiptir. 1984’ün  7.ayında temeli atılan site için toplam 6 milyar TL. Gibi cüzi bir meblağ harcanmış, 1990’ın sonlarına doğru bitirilerek Erbaa sanatkarının hizmetine sunulmuştur.Sitede 395 iş yeri, 22 satış dükkanı, 1 daire binası, 1 Çıraklık Okulu  faaliyet halindedir.Buna göre çarşı içerisinde  siteye ortaklığı olup olmayan 40-50 sanatkar kalmış,bunların da site bünyesine alınmaları için gerekli girişimler yapılmış durumdadır
  
  Sanayi sitesinin her türlü alt yapısı ikmal edilmiş haldedir.Ancak ,ara yol ve caddelerin düzenlenmesine ve asfaltlanması büyük  eksikleri arasındadır.Bu arada, bölge ekonomisine  katkı sağlayacak böyle bir sitenin tasarımı, yapılması ve hizmete açılmasında emeği geçen , Küçük Sanayi Sitesi Kooperatifi personel ve yönetim kurulunun göstermiş olduğu olağanüstü çabaları taktirle karşılamak gerekmektedir.

  4-Dokumacılık ve Tekstil: İlçedeki dokumacılık henüz gelişme  halindedir. Önceleri orijinal kök boya ile bilhassa köylerde kilim imalatı yapılırken şu anda bu faaliyet türü yerine halı imalatına bırakmıştır.Halıcılık; önemli bir iş kolu olmamakla birlikte evde boş zamanı değerlendirmek ve ev ekonomisine katkıda bulunmak açısından ekonomik değere sahiptir. İlçe genelinde 1000’den fazla  halı tezgahı bulunmaktadır.Bu tezgahlarda Hereke tipi el halısı dokunmaktadır.Son zamanlarda  Duruder ve ipek halıcılığı önem kazanmaya başlamıştır.
  
  Tekstilde ilk fabrikasyon dokuma imalatı “ Kozlu Dokuma Sanayi” tarafından gerçekleştirilmiştir.1971’de  150 ortaklı bir kooperatif kurularak yapımına başlanan ve 1987 de faaliyete geçebilen Kozlu’daki fabrikanın ,ayda 20 bin metre pamuklu ham bez üretimi ne yazık ki durdurulmuştur.
  
  Son zamanlarda Erbaalı işadamı Hüseyin ÖZDİLEK’in yönlendirmesi ile tekstile yönelik faaliyetler yapılmaktadır. Halen dördü iç giyim olmak üzere gömlek, pantolon,kot ve çorap imalatıyla  uğraşan 8-10 firma bulunmaktadır.Bu konuda belediye ve işadamları işbirliği  ile organize sanayi bölgesi oluşturma çalışmaları yapılmaktadır